De zomer is gekomen...

Pappa en mamma zijn al een paar dagen bezig in de keuken. Ze bakken heerlijke taarten en maken lekkere slaatjes.
'Waarom doe je dat?' vraagt Wouter.
'Omdat het morgen 21 juni is,' zegt pappa, 'dan begint de zomer.'
Wouter denkt even na  en begint te juichen.
Ineens weet hij weer wat mamma ooit heeft gezegd. 'Als de zomer komt, mag Wouter naar de kleutergroep.' Hij rent naar de kamer. Daar zit Mieke aan tafel een tekening te maken. 'Mieke,' roept hij, 'de zomer is er! Ik mag naar de kleutergroep. Mama en pappa bakken taarten voor de kleutergroep.'
Mieke snapt er niks van en loopt naar de keuken.
'Mag Wouter taarten meenemen naar school?'
Pappa lacht. 'Nee, die zijn voor morgen. Morgenmiddag is er een feest in de straat omdat de zomer begint. Dan is het de langste dag van het jaar.'
'De langste dag van het jaar?' vraagt Mieke.
'In de zomer blijft het altijd lekker lang licht,' legt pappa uit. 'En morgen blijft het nog langer licht.'
'Dat is leuk,' zegt Mieke.
'En de mensen zijn zo blij dat de zomer er is, dat we morgenmiddag feest vieren. Als Wouter en jij thuiskomen uit school. Alle mensen uit de straat maken lekkere dingen en de kinderen doen spelletjes.'
'En ik mag naar juf Marian!' roept Wouter.
'Eerst was ik een ouwe peuter en nu ben ik een kleuter.'
'Jij bent een jongste kleuter,' zegt Mieke. 'Ik ben al een ouwe kleuter.'
Wouter kijkt haar aan en roept dan: 'Maar ik ben wel een kleuter, potverdrie!'
'Dat is waar,' zegt Mieke.

De volgende dag stapt Wouter trots met Mieke naar school. Pappa en mamma gaan ook mee.
Wouter kent juffie Marian al heel goed, want hij is vaak mee geweest om Mieke uit school te halen.
'Dag juffie!, zegt hij. 'We hebben feest in de straat omdat ik naar school mag.'
'Niet waar,' zegt Mieke.
'Dat is omdat het de langste dag is.' Juffie Marian lacht.
'Maar het komt wel goed uit. Want voor Wouter is het nu extra feest.'
Wouter knikt tevreden. Juffie Marian snapt het tenminste.
De kinderen gaan in de kring zitten.

Een paar kinderen kent Wouter al. Natuurlijk Margje van oom Bram en tante Wil. En Suzan, het vriendinnetje van Mieke.
En Frankje, die ook in de straat bij Wouter en Mieke woont.
'Er is nog een nieuw kind in de groep,' zegt juffie.
'Dit is Renske'.
Wouter en Mieke kennen haar al. Ze woont om de hoek op het pleintje,
'Dag Rensje',  zegt Wouter.
'Dag Wouter,' zegt Renske.
'Je moet Rens-ke zeggen,' zegt Mieke. 'Dat kan je best.'
'Rens-ke,' zegt Wouter.
Renske lacht heel lief tegen hem.
'Zullen we vrienden sluiten?' vraagt Wouter. Dat wil Renske wel.
'Dat is fijn,' zegt juffie en ze mogen naast elkaar in de kring zitten.
Dan leren ze van juffie een versje over de zomer.

De zomer is gekomen
als de langste dag begint.
Met alle mooie groene bomen
en de warme zomerwind.
En hoor de vogels fluiten
in het bos en in de straat.
Alle kinderen spelen buiten
tot de zon naar bed toe gaat.

'Dat is een mooi versje,' zegt Wouter en hij klapt in zijn handen.
De rest van de dag heeft hij het heel druk op school.  Samen met Renske maakt hij wel tien tekeningen en ze spelen heel lang in de zandbak.
's Middags komt mamma Wouter en Mieke ophalen.
Als ze hun eigen straat in stappen, is alles versierd. Er hangen slingers en ballonnen in de bomen en er speelt muziek.
Op straat staan tafels met taarten en lekkere hapjes.
Iedereen is er al: opa Bos en Flip; het meisje van de bakker en de bakker zelf; buurvrouw Nel en buurman Kees; de deftige mevrouw van de overkant; Frankje met zijn mamma en Renske met haar pappa en mamma.
Er zijn natuurlijk nog veel meer mensen en het wordt heel gezellig.
Oom Bram, tante Wil en Margje komen ook even kijken.
De vader van Wouter en Mieke zorgt voor de spelletjes.
Eerst gaan alle kinderen koekhappen. Aan een lange draad hangen stukken ontbijtkoek en die moeten ze proberen op te happen. Daarna gaan ze zaklopen. Alle kinderen moeten een oude aardappelzak om hun benen doen en dan hardlopen.
De grote mensen moedigen de kinderen aan en Flip dribbelt er vrolijk blaffend omheen. Tussen de spelletjes door smullen ze van de hapjes en de taart en drinken grote bekers limonade.
Wouter roept steeds: 'Wat duurt de dag toch lang!'
Pas als het donker wordt, is het feest afgelopen en worden Wouter en Mieke naar bed gebracht.
Eerst krijgt Mieke een dikke zoen.
'De langste dag is leuk,' zegt ze. Dan vallen haar ogen dicht.
Daarna gaan pappa en mamma naar Wouter.
'Nou ben ik een echte kleuter,' zegt Wouter trots.
'Eindelijk,' zegt mamma.
'En dat op de langste dag van het jaar,' zegt pappa.
Wouter knikt en zegt met een diepe zucht: 'En de fijnste dag van het jaar.'
Hij stopt zijn duim in zijn mond en valt tevreden in slaap.
 

Bron: Nog één nachtje slapen, Jacques Vriens en Dagmar Stam (Van Holkema & Warendorf).
Een aanrader!