Mieke ziet als eerste een ei liggen. Het ligt verstopt onder een paar blaadjes. Het is een pappa-ei. Dan vindt ze een rood
ei en een ei met strepen. Bij de zandbak ligt een groot chocolade-ei.
'Kijk eens', roept ze naar haat vader en moeder, die bij de keukendeur staan, 'de paashaas heeft ook nog andere eieren verstopt!'
Wouter staat nu midden in de tuin.
'Ik zie niks,' roept hij
'Kijk eens bij de schuur,' zegt mamma.
Wouter loopt erheen, maar Mieke is hem voor.
'Ja!,' roept ze en haalt een ei achter de vuilnisbak vandaan.
Het is een blauw ei met gele stippen. 'Dat is mijn ei,' zegt Wouter boos. 'Geef hier!'
'Ik heb het gevonden,' zegt Mieke en ze legt het gauw in haar mandje.
'Dat heb ik geverveld,' roept Wouter.
Mieke zoekt alweer verder. Ze vindt nog een ei en nog één.
Wouter kijkt achter de vuilnisbak, maar er ligt niks meer.
Hij begint te huilen.
'Ik wil ook een ei,' snikt hij.
Mamma neemt hem bij de hand. 'Kom,' zegt ze, 'dan zoeken we samen.'
Mieke gaat nu achter in de tuin zoeken en mamma en Wouter voor in de tuin.
Mamma duwt een plantje opzij. 'Misschien ligt hier wel wat.'
'Jaaa ....' juicht Wouter. Onder het plantje ligt een chocolade-ei.
'Misschien moet we ook omhoog kijken,' zegt mamma.
Wouter kijkt naar boven. In de boom hangen wel drie eieren aan een lintje.
'Dat is een grote palmpaas,' roept hij.
Pappa pakt een ladder uit de schuur en haalt de eieren voor Wouter uit de boom.
Mieke heeft ondertussen haar mandje al bijna vol. Ze heeft ook een Wouter-ei gevonden en geeft dat aan hem.
'Ik denk dat er bij de dikke boom achter de schuur ook nog wel een paar eieren liggen,' zegt mamma.
Mieke wil er naar toe rennen, maar pappa zegt: 'Even wachten. Laat Wouter maar eerst kijken.' Wouter rent al weg.
'Ik wil ook,' zegt Mieke kwaad.
Mamma trekt Mieke naar zich toe en fluistert in haar oor:
'Laat Wouter maar even. Die is nog zo klein. Jij hebt je mandje al vol, omdat jij heel goed kunt zoeken. Wouter kan dat
nog niet.'
Mieke knikt: dat snapt ze wel, maar ze vindt het niet echt leuk.
'Kom eens,' roept Wouter vanachter de schuur.
'Ik heb een kuikel gevonden.'
'Dat kan niet,' zegt pappa.
Ze lopen naar Wouter toe.
Onder de dikke boom ligt een piepklein vogeltje in het gras. Het zit helemaal in elkaar gedoken en beweegt niet meer.
Alleen doet het heel even zijn oogjes open.
'Ooooo,' zegt Mieke, 'dat is zielig.'
Ineens horen ze boven zich een hoop lawaai. In de boom zitten twee dikke koolmezen. Ze piepen en kwetteren angstig en fladderen heen en weer.
'Dat zijn de vader en moeder,' zegt mamma.
Pappa knikt. 'Dat kleine vogeltje is uit het nest gevallen, daar zullen we eens gauw iets aan doen.'
Pappa haalt de ladder en zet die tegen de boom.
Dan pakt hij een ladder en zet die tegen de boom. Dan pakt hij een paar blaadjes van de grond en legt die op zijn hand.
Voorzichtig zet hij het kleine vogeltje daarop en klimt naar boven.
De vader- en moedervogel vliegen luid tjilpend naar een andere boom.
'Stil maar, jullie krijgen je baby'tje terug,' roept Mieke.
Pappa gaat voorzichtig met een voet op een dikke tak staan.
Hij
rekt zich helemaal uit en kan met zijn hand net bij het nest komen. Daar
zitten nog twee andere baby-vogeltjes in.
voorzichtig zet hij het zielige vogeltje in het nest en klimt weer naar beneden.
Pas als de ladder weg is en ze uit de buurt van de boom zijn, komen de vader- en moedervogel weer terug.
'Alles is goed afgelopen,' zegt Mieke. 'Nou weer zoeken.'
Ze vinden nog een paar eieren. Rode eieren, gele, blauwe en eieren met stippen en strepen.
En natuurlijk ook Mieke-eieren, Wouter-eieren en mamma-eieren en pappa-eieren.
Als ze helemaal niets meer kunnen vinden, zegt pappa: 'Komen, ik heb de tafel al gedekt. We gaan eieren eten.'
Trots lopen Wouter en Mieke met hun mandje vol eieren naar binnen.
Bij de keukendeur draaien ze zich nog even om en roepen heel hard: 'Dank je wel, paashaas!'