"Er komt een nieuw meisje bij ons in de klas," zegt juf.
"Ze heet Nour."
Yara en Lisa kijken op.
"Komt ze uit Nederland?" vraagt Lisa.
"Nee," zegt juf. "Ze komt uit een ander land.
Een land waar oorlog is."
Yara kijkt naar Lisa.
"Oorlog is als mensen grote ruzie maken," zegt ze zacht.
"En dan is het niet veilig," zegt Lisa.
Juf knikt.
"Nour is met haar ouders en haar zusje gevlucht," zegt ze.
"Ze wonen nu hier, in Nederland."
"Hier is vrede," zegt juf.
"Hier kunnen ze veilig zijn."
Die middag komt Nour binnen.
Ze heeft grote ogen en houdt haar zusje’s hand vast.
Ze glimlacht een beetje.
"Wil je met ons spelen?" vraagt Yara.
Lisa pakt de blokken.
Nour knikt.
Samen bouwen ze een toren.
Een toren in alle kleuren.
"Welk land kom jij vandaan?" vraagt Lisa.
Nour zegt een naam die ze nog niet kennen.
"Daar is nu veel ruzie," zegt Nour zacht.
"Over stukken gebied."
Lisa weet niet precies wat dat is.
Maar ze weet wel: ruzie is nooit fijn.
"Wij hebben gisteren nog herdacht," zegt Yara.
"Bij het monument.
Van vroeger, toen hier oorlog was."
Nour kijkt op.
"Bij ons waren ook vlaggen," zegt ze.
Ze maken een vlag met stiften.
Een nieuwe vlag, met hartjes erop.
"Voor vrede," zegt Lisa.
"Voor een veilig land," zegt Yara.
Nour glimlacht.
En de toren wordt steeds hoger.