Yara en Lisa zitten in de klas. De juf zegt: "Vandaag gaan we planten stekken." Yara kijkt naar Lisa. "Wat is stekken?" fluistert ze. "Dat weet ik ook niet," fluistert Lisa terug. Ze giechelen een beetje.
De juf tilt een grote plant omhoog. "Dit is een Moeder van Duizenden," zegt ze. De kinderen kijken hun ogen uit. Overal aan de bladeren zitten kleine plantjes. "Ze draagt duizend baby’s!" roept Lisa hard. Iedereen moet lachen.
"Deze plant maakt vanzelf kleine nieuwe plantjes," zegt de juf. "En die kunnen we loshalen en in de aarde zetten." "Dat is makkelijk!" zegt Yara. "En leuk!" roept Lisa.
De juf loopt rond en geeft iedereen een klein bakje met aarde. Dan laat ze zien hoe je een babyplantje voorzichtig van het blad haalt. "Zo," zegt ze. "En dan zet je hem in het bakje."
Yara pakt een babyplantje. Het kriebelt een beetje tussen haar vingers. Ze maakt een gaatje in de aarde en zet het plantje erin. Heel voorzichtig duwt ze de aarde weer dicht. Lisa doet hetzelfde. Maar haar plantje valt om. "O nee!" roept ze. "Geeft niet," zegt de juf. "Gewoon weer rechtzetten."
Als alle plantjes staan, mogen ze water geven. Niet te veel, zegt de juf. Alleen een beetje.
De kinderen lopen langs elkaars tafeltjes om te kijken. "Jouw plantje staat scheef," zegt Yara tegen Lisa. "Geeft niet," zegt Lisa. "Hij leert wel recht groeien."
Aan het einde van de dag zegt de juf: "Jullie mogen de plantjes mee naar huis nemen." "Mag ik er twee?" vraagt Lisa. "Eentje voor mama en eentje voor op mijn kamer." "Dat is goed," zegt de juf.
Yara en Lisa pakken hun bakjes voorzichtig in. "Dag kleine Moeders van Duizenden," zegt Yara. "Welkom in jullie nieuwe huis!" zegt Lisa.
Buiten schijnt de zon. Yara en Lisa lopen trots naar huis, met hun kleine planten wiebelend in hun armen.
Thuis rennen Yara en Lisa samen naar binnen. "Mama, kijk eens!" roepen ze tegelijk. Hun moeder komt uit de keuken. "Wat een leuke plantjes," zegt ze. "Het zijn Moeders van Duizenden," zegt Lisa trots. "Ze hebben allemaal baby’s aan hun bladeren!"
Lisa zet haar plantje in de vensterbank. Yara zet haar bakjes op haar bureau. "Dan kunnen we elke dag kijken hoe ze groeien," zegt Yara.
Mama kijkt naar de plantjes. "Wat een grappige plant," zegt ze. "Mag ik ook een stekje als ze groter zijn?" "Ja hoor, ik had er twee mee" zegt Lisa. "Straks hebben we er toch duizend!"
's Avonds voor het slapengaan lopen ze nog een keer langs hun plantjes. "Mijn plantje ziet er blij uit," zegt Yara. "De mijne ook," zegt Lisa. "Misschien groeien ze vannacht al een stukje."
De volgende ochtend aan de ontbijttafel kunnen ze niet wachten. "Mijn plantje staat nog rechtop!" zegt Yara. "De mijne ook," zegt Lisa. "En ik heb al een nieuw babyplantje zien hangen."
Ze lachen allebei. "Als onze planten groot zijn, maken we nieuwe stekjes," zegt Yara. "Ja," zegt Lisa. "En dan geven we iedereen een plantje!."
Mama lacht. "Dan wonen we straks in een plantenwinkel," zegt ze.
Yara en Lisa vinden dat eigenlijk helemaal niet zo'n slecht idee.