Valentijn, Valentijn, wie zal mijn liefste zijn ..... 

Als Mieke thuiskomt uit school, doet ze heel geheimzinnig. Ze loopt gauw naar boven.
"Mieke", roept mamma, "je moet je jas nog uitdoen."
"Ik kom zo," roept Mieke.
Wouter klautert de trap op en gaat naar Miekes kamer.
Mieke heeft een mooie papieren bloem in haar hand. "Die heb ik op school gemaakt," zegt ze.
"Morgen is het Valentijn."
"Wie is de vuile tijn?" vraagt Wouter.
"Juffie Marian heeft verteld over Valentijn," antwoordt Mieke.
"Dan maak je een klein cadeautje voor iemand."
"Voor wie dan?"
"Voor wie je de liefste vindt. En dan zeg je een versje op:

     Valentijn, Valentijn,
     wie zal mijn liefste zijn?
     Omdat jij de liefste bent,
     krijg je dit mooi present.

"Ik ben de liefste en ik krijg de cent," zegt Wouter.
Mieke lacht. "Je moet zeggen "present". Dat is een cadeautje."
"Goed," zegt Wouter, "maar ik geef het present aan pappa of mamma."
"Dat doe ik ook," zegt Wouter.
Mieke denkt even na. "Dan moet je een tekening maken,' zegt ze. "En die moet je morgenvroeg geven."
Wouter rent meteen naar zijn kamer en begint te tekenen. Hij tekent bloemen in allerlei kleuren. Mieke komt even later kijken.
"Dat is leuk," zegt ze. "Ik geef een mooie bloem van papier en jij geeft een tekening met bloemen. Maar je mag niks verklappen, hoor. We moeten wachten tot morgen."
Dat belooft Wouter. Maar als ze 's avonds aan tafel zitten, vraagt hij: "Mamma, vind jij bloemen mooi?"
Mieke geeft hem een schop onder tafel.
"Au!" roept Wouter. "Mieke schopt mij."
"Houd je mond," moppert Mieke.
Dan weet Wouter het weer en zegt: "Ik zal niks zeggen."
"Stil nou," zegt Mieke.
"Krik krak," roept Wouter, "slot op de mond."
"Waar hebben jullie het toch over?" vraagt pappa.
"Verrassing," zegt Mieke. "Morgenvroeg komt er een verrassing."
"Ja," roept Wouter, "van vuile tijn."
Pappa en mamma moeten heel erg lachen, maar als ze zien dat Mieke heel boos kijkt, praten ze gauw over iets anders.

Als Wouter en Mieke al een hele poos in bed liggen, komt pappa altijd even kijken of ze al slapen.
Hij kijkt eerst bij Wouter om een hoekje van de deur. Wouter ligt lekker te slapen met zijn paard in zijn armen en zijn duim in zijn mond.
Als pappa voor de kamer van Mieke staat, hoort hij haar zachtjes huilen.
Voorzichtig doet hij de deur open en daar zit Mieke met betraande ogen op haar bed. Haar lampje heeft ze weer aan gedaan.
"Wat is er met mijn lieverd?" vraagt pappa.
"Ik weet niet wie ik moet kiezen," snikt Mieke.
"Jullie zijn alletwee even lief."
Pappa snapt er niks van.
Dan vertelt Mieke van Valentijn en van de bloem.
"Ik moet hem aan de liefste geven," zegt ze. "Maar ik vind jullie alletwee even lief."
"Ach, mijn lieverdje toch," zegt pappa en hij streelt zachtjes over haar hoofd. "Weet je wat? Je zegt gewoon dat de bloem voor ons samen is."
"Maar dat mag niet van het versje," zegt Mieke.
"Je moet er ééntje kiezen."
"Welk versje?"
Dan zegt Mieke het versje van Valentijn op.

     Valentijn, Valentijn,
     wie zal mijn liefste zijn?
     Omdat jij de liefste bent,
     krijg je dit mooi present.

"Maar dan weet ik wel iets," zegt pappa. "We veranderen het versje gewoon. Luister maar.

Valentijn, Valentijn,
wie zal mijn liefste zijn?
Omdat jullie samen de liefsten zijn,
krijgen jullie samen dit presentje fijn."

Dat vindt Mieke een heel goed idee en tevreden valt ze in slaap.

De volgende morgen staat Wouter al vroeg met zijn tekening bij het bed van Mieke. "Mieke!" roept hij. "het is vuile tijn."
Mieke is meteen wakker en stapt. "Ik geef de bloem aan pappa en mamma," zegt ze, "Ze zijn alletwee lief."
Ze lopen samen naar het grote bed en zegt het nieuwe versje op.
Wouter kijkt even naar zijn tekening en scheurt hem dan doormidden. Hij geeft de ene helft aan pappa en de andere helft aan mamma.
"Dat is slim," zegt pappa.
En dan moeten ze allemaal lachen.

Nog één nachtje slapen door Jacques Vriens en Dagmar Stam
Uitgeverij Van Holkema & Warendorf